Afrika.. kara kıtanın temiz yürekli insanları.. Biraz imkansızlık, Biraz beceriksizlik ve belki de biraz da tembellik ile doğal koşulların verdiği rahatlık; En çokta sömürülmüşlük birleşince bu sonuç kaçınılmaz oluyor.. Yapabileceğimiz sadece bir miktar para yardımı değil aslında.. Bir dokunuşa, bir girişime, bir harekete ihtiyaç var belkide bu temiz yürekli insanların talihini değiştirmek için.
7 Ağustos Çarşamba günü akşam saat 18 de İstanbul'dan ethiyopia nin başkenti Addis Ababa ya doğru yola çıktık. Yaklaşık 6 saatlik bir ucuşun sonunda başkente iniş yaptık. Havaalanında bizi partner kuruluşun elemanları karşıladı. Geceyi baskentte bir otelde geçirdikten sonra sabah saat 9 da bir saatlik bir uçuş yaparak Somali sınırına yaklaşık 100 km mesafedeki Jigjiga özerk bölgesine vardık. Orada bizi bölgedeki OWDA adlı yerel partner kurulustan Muhammed Hasan adlı kardeşimiz karşıladı ve tüm ziyaretimiz boyunca bize mihmandarlik yaptı. Kalacağımız otele bizi yerleştirdikten sonra ayrıldı. Birkaç saatlik istirahatten sonra tekrar Muhammed kardeşimizle buluşup programımız hakkında konuşmaya başladık..
Başlangıçta heyecanla beklediğimiz programı bazı aksakliklarin olduğunu öğrenince heyecanımız yerini biraz endişeye bıraktı diyebilirim.. Birtakım nedenlerden dolayı bayrama 3 gün kalmış olmasina ragmen kurbanlık hayvanlar henuz satın alinamamisti. Üstelik bulunduğumuz yerde alacağımız sayıda hayvan bulunmadığını ve fiyatların da iki kattan fazla arttığını ogrendigimizde bir an önce bir şeyler yapmamız gerektiğini söyleyip partner kurulustaki kardeşimizle hayvan bulabileceğiniz etraftaki yakın köylerden başlayarak hayvan aramaya başladık. Muhammed kardeş tanıdıkları aradığını ve Cuma yada cumartesi haber beklediğini söyledi. Beklemekten başka çare yoktu. Ertesi gün partner kuruluşun ofisine gittik hem oradakiler tanıştik hem de gelecek iyi bir haberin umuduyla beklemeye başladık. Cuma namazını şehirdeki büyük mescitlerin birinde kıldıktan sonra herşeyi okuyan seyhin namazdan sonra yanımıza gelip bize hal hatır sorması güzeldi. Yine namazdan sonra çocukların yanımıza gelip bizim de onlara ilgi göstermemiz üzerine içten davranışları görülmeye değerdi. İçlerinden birinin Arapça olarak biraz da çekinerek "sen beyazsın" demesi hala kulaklarımda..
Nihayet endişeli bekleyişimiz ikindi vakitlerinde yaklaşık 100 km mesafedeki bir köyden gelen hayvan bulunduğuna dair haberle heyecanımız arttı. Muhammed kardeş Afrika insanınin kendine has rahat tavrıyla yarın sabah gidip bakarız demesine karşı ihh genel merkezden gelen Adil kardeşle ikimizin hemen gidelim demeniz üzere yola çıktık. Bir buçuk saatlik araba yolculuğu sonunda arazide kurbanlık olarak alacağımız hayvanların olduğu yere varabildik. Sıkı pazarlıklarin ardından alacağımız hayvanlar ve fiyatları konusunda anlaştık. Vakit epey geç olmuş ve yorgun bir şekilde otele dönmüştük.. ancak hayvanları almış olmanın verdiği rahatlık vardı üzerimizde.. Arefe günü partner kuruluşun bölgedeki okulunda yapılan yaz kursuna gittik. Oradaki öğrencilere hediye ve oyuncak verdik.. çocukların ufacık hediyeler karşısındaki sevinçleri görülmeye değerdi. Aynı gün şehrin çarşısında küçük bir gezinti yaparak ülkemizden getirdiğimiz bir miktar parayı ihtiyaç sahiplerine dağıtmak için yerel para birimine çevirdik.. Arefe günü akşamı camilerden gelen salavat ve tekbir sesleri şehri canlandiriyordu. Bayram sabahı şehrin her yerinden insanların akın akın stadyuma doğru aktığını seyretmek ayrı bir heyecan oldu bizim için.. Kadın erkek yaşlı genç çocuk demeden herkes stadı doldurdu ve hep birlikte bayram namazını kıldık.. bayram namazından sonra gerekli evrakların hazirlanmasinin akabinde Hayvanları satın aldığımız yere yakın iki büyük kamp alanının yakınında hayvanları kesmek için yola çıktık. Askeri güçlerin de tedbir aldığı alanda hayvan kesimi ve dağıtımı işlemlerini akşam saatlerine kadar süren bir zaman sonunda tamamladik. Kesim ve dagitim işlemleri esnasında kamp alanındaki insanların ev olarak kullandıkları yerleri görme fırsatı bulduk.. Gerçekten türlü imkansızlıklar içinde yaşayan insanları görünce içinde yaşadığımız bollugun hesabını nasıl verecegimizi düşünmeden edemedik. Bunca imkansızlığa rağmen insanların bize bir şeyler ikram etmek istemeleri ise ayrı bir incelik.
Bayramın ikinci günü Osmanlı eserlerinin de olduğu yaklaşık 100 km mesafedeki Harer şehrini ziyarete gitmek için yola çıktık. Yol boyunca ihtiyaç sahiplerine ve partner kurulustan Muhammed kardeşin gösterdiği ailelere ve yolda evlerine su taşıyan insanlara bir miktar para ve çocuklara da oyuncak ve forma verdik. çocukların oyuncak ve formalar karşısı daki sevinçleri ve saskinliklarini anlatmaya kelimeler yeterli olmaz heralde.. Hele kadınların aldıkları zarf içindeki bir miktar para karşısındaki sevinçleri ise tarifi imkansız diyebilirim.. günün sonunda tekrar Jigjigaya döndük.
Son akşamımızda Partner kuruluşun diğer yetkilileri ile bir görüşme gerçekleştirdik ve şehirde neler yapabileceğimi hakkında fikir alışverişinde bulunduk..
Bayramın üçüncü günü bölgeden ayrılıp başkente döndük.Başkente, yaklaşık bir haftanın ardından bulduğumuz bir Türk lokantasında karnımızı doyurmanın mutluluğunu yaşarken, geride bıraktığımız insanların halini bir kez daha içimizde hissettik..
Zekeriya Çelik - Öğretmen
